به نام حق وباسلام

(نکته ها و گفته ها)

 «میرزا عشرت تویسرکانی, شهرداری، ماهواره بر سیمرغ»

شاید این عنوان مبهم یا مضحک باشد.

اما اگر کمی حوصله کنید، ارتباط آن ها مشخص می شود.

از شاعران معروف گذشته ی تویسرکان که تعدادشان به اندازه ی انگشتان یک دست است، مقصود شاعرانی که دیوانشان چاپ شده، یکی، میرزا عشرت تویسرکانی است که  «عشرت نامه» را دارد و قبرش در منتهی الیه شمال شرقی ساختمان شهرداری است که چندی است به پارک تبدیل شده است.

این بنده، بعد از اطلاع از این امر توسط سالخوردگان محله ی دستجرده به فکر افتادم کوشش کنم لوحی، تابلویی، سنگ نوشته ای... در محل قبر نصب شود و با ذکر زندگی نامه ی کوتاهی از ایشان یادش گرامی داشته شود.

مدت ها نامه نگاری از شورا به شهرداری، از شهرداری به شورا، متن بنویس، منتظر تصویب باش، این را ببین، آن را ببین، یکسال و نیم گذشت و آخرش پیام آمد به فرموده ی آقای رئیس اگر ما این جا لوح یادبود بزنیم،برای اوقاف مسجل می شود این جا قبرستان بوده و از ما اجاره می خواهد، ما می خواهیم بعدا پارک مشاهیر درست کنیم.

این استدلال گرچه راهکار جزیره ای اداری خوبی است، اما، از نظر مردم سه اشکال دارد :

یک _ حداقل ۵٠ ساله ها به بالا می دانند نه تنها شهرداری ، بلکه  هنرستان محمدیه و اداره مخابرات، قبرستان قدیمی محله ی دستجرده می باشند و قابل مخفی کردن نیست. مانند بسیاری از پارک ها، مکان های ورزشی، اداری و... در سطح شهر

دو _ اکنون این قسمت، از ساختمان شهرداری جدا شده و پارک است مانند پارک جولستان، زرهان، پشت آبشار میدان آزادی، پارک پایین محله پایین که همه قبرستان بوده اند و اوقاف، اجاره نمی خواهد.

سه _ اگر قرار باشد قبر مفاخر گمنام بماند و در پارک مشاهیر یاد آنان گرامی داشته شود، پس دستور بفرمایید مقبره ی میر رضی، باباطاهر، ابن سینا، خیام، عطار، فردوسی، حافظ و سعدی را هم تخریب کنند و ببرند پارک مشاهیر درست کنند.

این دو قسمت از عنوان  به ظاهر مبهم و مضحک.

اما قسمت سوم  «ماهواره بر سیمرغ».

تا کنون پیاده از کنار پارک جلو شهرداری رد نشده و داخلش نرفته ام. نه از لج یا غصه، گذرم نیفتاده، امروز با ماشین آهسته رد می شدم، نگاهم به لوحی زرین افتاد که بالای قبر میرزا عشرت نصب شده است، خیلی خوشحال شدم، فوری توقف کر دم و با حرص و ولع خودم را به تابلو رساندم به خیال این که آقایان همتی کرده اند و قدر شناس شده اند، اما با همان سرعتی که ماهواره بر سیمرغ صعود می کند بنده سقوط کردم، چون دیدم زندگی نامه ی ماهواره بر سیمرغ است نه میرزا عشرت تویسرکانی.

و آقایان غافل از این که آن چه در فناوری ساخته شده، ابتدا در شعر و داستان ساخته می شود، به عنوان مثال، هشتاد فرسنگ زیر دریا (زیر دریایی)، پرواز کیکاووس (هواپیما)، رویین تنی اسفندبار (زره، زره پوش،و ضد گلوله)، فلاخن و منجنیق (توپ و خمپاره و موشک) و... و...

و اگر مفاخر گذشته نبودند، نوبت به نوابغ و فنآوران امروز نمی رسید.

و عجیب است، تصادفی،  لوح  «ماهواره بر سیمرغ» چه زیبا بر دوش میرزا عشرت تویسرکانی ایستاده است.

شادکام باشید

(لطف کنید برای آقایان شورای شهر ارسال فرمایید)