به نام حق وباسلام

 (نکته ها و گفته ها) «مرز تفکر» 

تفکر بر وزن تفعل، مصدری است که معنای شکل پذیری دارد، یعنی کسی که فکر می کند از آن تٱثیر می پذیرد. ظاهراً به این دلیل است که در آیات کریمه ی قرآن به «تدبر» «تفکر» و «تعقل» سفارش شده است. انسان با استفاده از ابزار حواس ظاهری و باطنی و انعکاس برداشت ها به ذهن، در مورد آن ها تفکر می کند و نتایج خاص خودش را می گیرد. انسان از تفکر و تعقل خویش تأثیر می پذیرد و این تأثرات توسط ارکان به جهان درون (انفس) یا جهان بیرون (آفاق) منتقل می شود و اعمال ما را شکل می دهند. بنا بر این محیط (به معنای همه ی آن چه خارج از وجود انسان است) در نظرات و اعمال ما کاملاً مؤثر است. به این جهت در مورد محیط به این معنا سفارش اکید شده است. حال سؤال این است آیا تفکر انسان و به تبع آن عمل انسان حد و مرز دارد؟ یا انسان آزاد است در هر موردی فکر کند و هر عملی انجام دهد؟ یا نه، محدودیتی دارد؟ عاقلان، اخلاق مداران و دین مداران برای تفکر مرز می شناسند و معتقدند که تفکر ممکن است سودمند و زیان ده باشد و به دنبالش اعمال هم این گونه اند. در تعالیم دینی حتی فکر گناه هم، گناه است. چرا؟ چون مقدمه ی عمل است. پس ما آزاد نیستم هر جور می خواهیم فکر کنیم و هر عملی را انجام دهیم. عقل، اخلاق و دین به ما اجازه نمی دهند. این مرز، مرز تفکر غالب غرب امروز و جوامع اخلاق مدار و دین مدار است. تفکر بی مرز، عمل بی حد و گناه بی مر را شامل می شود. چنین تفکری است که برای منافعش انسان می کشد، افغانستان، عراق، غزه و... می سازد. چنین تفکری است که همجنس گرایی را قانونی می کند. اطفال را در بغل مادران به خاک و خون می کشد. پس تضاد جوامع دین مدار با لیبرال دموکراسی غرب مبنایی و ریشه ای است، با مذاکره و رفت و آمد و. خوش و بش حل نمی شود. ما و غرب دو گونه تفکر داریم. ما تابع تفکر حد و مرز دار هستیم و آنان مدافع تفکر آزادی بشر در همه ی حقوق و زمینه ها. اصلا حقوق بشر، یعنی آزادی بشر در تفکر به طور مطلق و عمل به طور مطلق. شادکام باشید