به نام حق وباسلام
(نکته ها و گفته ها)
«سوریه سازی»
این کلام، تحلیلی سیاسی، نظامی و... نیست.
چرا؟
چون تحلیل نیازمند دسترسی به خبرهای واقعی و دست اول است که در اختیار هر تحلیل گری نیست. درست همان اشتباه تحلیل گرانی که صرفاً بر اساس خبرهای خبرگزاری ها و سایت های غیر موثق وارد تحلیل های آبکی شدند و یک بار چشم باز کردند که فرزندان امیه (تروریست ها، گروه های مسلح، شورشیان، داعشی های ریش کوتاه کرده، مخالفان بشار اسد، مخالفان غیر مشروع، ارتش آزادی بخش و...) در داخل کاخ اسد قدم می زدند. (حتی تحلیلگران صدا و سیما).
زیان این تحلیل ها، شوکه کردن مخاطبان و گاه خواسته یا ناخواسته، پمپاز یٱس و ناامیدی در بین مردم بوده و هست. 
اگر تحلیل ها واقعی بود می بایست حداقل احتمال سقوط رژیم سوریه را با چند روز اختلاف می دادند.
الغرض، نکاتی که خواهد آمد، مروری است بر برداشت های فرهنگی از حوادث چند سال  اخیر (از انتفاضه ی فلسطینیان،ظهور و افول داعش، خیزش جوانان مسلمان در لبنان، سوریه، عراق، یمن و... ٧ اکتبر، درگیری رژیم صهیونی با فلسطین و لبنان،و در نهایت سقوط بشار.
باور ما بر آن است که هر حرکت فرهنگی، نمادهای سیاسی، نظامی. اقتصادی، اجتماعی دارد و هر کدام از این شاخصه ها بازتاب فرهنگی .
یکی از این بازتاب ها  «سوریه سازی» است. 
اصطلاح  «سوریه سازی» که برای ترساندن و ناامیدکردن هواداران و نیروهای محور مقاومت از طرف قدرت ها و کشورهای شرارت طلب مانند آمریکا، رژیم صهیونیستی و حتی برخی از جیره خواران داخلی مطرح و بیان می شود، آیا قابل تکرار است یا نه؟
برای پاسخ به این پرسش باید به سال ١٣۵٧ خورشیدی یعنی ٢٢ بهمن، پیروزی انقلاب اسلامی برگردیم.
قبل از انقلاب اسلامی هر حرکت آزادی خواهی و استقلال طلبی یا می بایست وابسته به شرق باشد یا وابسته به غرب.
نمونه هایش فیدل کاسترو(کوبا) ، یاسر عرفات(فلسطین) ، هوشی مینه (ویتنام) و در کشورهای عربی،جنبش پان عربیسم جمال عبدالناصر، حزب بعث عراق، سوریه و  در کشور خود ما حرب توده، چریک های فدایی و... وابسته به شرق بودند و مخالفان آن ها (رژیم ها یا حاکمان به طور مستقیم و احزاب، نهضت ها و حرکت های  آزادی خواه و اصلاح طلب غربگرا ، نهانی یا غیر مستقیم وابسته به غرب بوده و هستند) .
انقلاب اسلامی با شعار نه غربی، نه شرقی به پیروزی رسید. 
این انقلاب اولین خلاف آمد عادت بود، حرکتی بدون وابستگی به شرق یا غرب و با تکیه بر آموزه های اسلامی. 
این الگو در سال های اخیر به عنوان آنتی تز انقلاب اسلامی به صورت حقیقی (برآوردن نهضت هایی با نشانه های اسلامی مثل طالبان، داعش، تحریر شام، جندالله، سپاه صحابه، جیش العدل و...) یا به صورت مینیاتوری (مانند فتنه گران ١٣٨٨ ایران با سر دادن شعار الله اکبر بر پشت بام ها و توسل به رنگ سبز و...) برای مقابله با نهضت جهانی اسلام گرایی و زدودن صدور انقلاب به کار گرفته شد.... 
ادامه دارد 
شادکام باشید