​

مفاخر تویسرکان (۴)حضرت حیقوق نبی (ع)
نام ایشان بنا بر روایات اسلامی حیقوق (hayakuk) و با تلفظ عبری حبقوق(habakuk)می باشد.
سال تولدشان به طور دقیق مشخص نیست اما به سده ی ششم قبل از میلاد می رسد.
حبقوق به معنی  «در آغوش کشیده» است و این نامگذاری بدان دلیل است که حضرت در کودکی بیمار شده و از دنیا می روند اما با دعای  «الیاس» یا  «ایلیا» در آغوش آن   بزرگ جان یافته و به زندگی بر می گردند.
نام پدرش  «یشوعالیوت» و مادرش  «شونامیت» بوده که از خنیاگران معبد سلیمان در بیت المقدس (اورشلیم) بوده اند.
نام آن حضرت در تورات آمده و یکی از دوازده پیامبر غیر اولوا العزم بنی اسرائیل می باشند.
حیقوق در حمله ی نبوکد نصر (بخت النصر) به اورشلیم، اسیر شد و به سرزمین بابل در نزدیکی بغداد کنونی به حالت اسارت، آورده شد.
در لشکرکشی کوروش به بین النهرین همراه دیگر یهودیان  آزاد شده و بین بازگشت به سرزمین مادری یا مهاجرت به ایران آزاد گذاشته می شوند که گروه بی شماری راه ایران را در پیش گرفته و در سرزمین هگمتانه ، جی ( اصفهان) ، بروجرد، یزد و... ساکن می شوند.
به تجارت و بانکداری می پردازند و اولین بانک را به شیوه ی آن زمان در هگمتانه راه اندازی می کنند. 
حضرت حیقوق  به همراه عشیره اش در روداور (تویسرکان) رحل اقامت می افکنند و از آن زمان (۶٠٠قبل از میلاد) تا دهه ی پنجاه شمسی تویسرکان از زادبوم های قوم یهود بوده است که با تجارت، طبابت و مالکیت نقاط اقتصادی شهر (راسته بازار و خیابان شاید باهنر) و زمین های حاصلخیز روزگار می گذرانند. و بعد از آن برخی به شهرهای بزرگ و گروهی به کشور غاصب صهیونیستی کوچ می کنند.
در سده های اخیر مردم تویسرکان به این پیامبر الهی بی توجهی می نمودند و او را پیامبر غیر مسلمان ها (یهودیان) دانسته و مقبره ی ایشان را  «گمز جیو» (گنبد جهودان) می نامیدند. زائران آن حضرت یهودیان بودند که قبر مردگانشان را در اطراف آرامگاه قرار داده بودند. 
از  سال ١٣١٠شمسی که مرحوم آیت الله خالصی زاده در دوره ی حکومت رضاخان توسط انگلیسی ها به ولایت ثلاث تبعید شد و مدت یازده سال نماز جمعه را در تویسرکان اقامه کرد با ارشاد و راهنمایی و توجه دادن به شخصیت پیامبر الهی، مردم را متوجه آن حضرت کرد. 
در سال ١٣٧٢ ش با دستبرد سارقان و به دنبالش ورود بزرگانی به سرداب مقبره، سالم بودن جسد هم اثبات شد و این بعثت موجی زیادتی عشق و ایمان مردم شد. 

​

​

​

کتاب جضرت حیقوق در سه باب با همین نام، در سفر سی و پنجم اسفار عتیق آمده است که در آن به تصرف سرزمین مادری، نجات بابل، زشتی ظلم، نکوهیدن گناه و نافرمانی خداوند، تبلیغ عدالت گستری و نکوهش بیداد با بلاغتی زیبا پرداخته است. 
آن حضرت از مبشران بعثت حضرت ختمی مرتبت است. 
امام رضا (ع) در احتجاج با یهود و نصارا از بیان حیقوق شاهد می آورد و نام حیقوق در اعمال آل داوود میانه ی رجب آمده است. 
منابع 
پیامبران در ایران، ولی الله فوزی 
تویسرکان، محمد 
مقدم گل محمدی 
همدان نامه، دکتر پرویز اذکایی 
انبیای بنی اسرائیل در ایران، علی مهدوی زاده
و....

​