به نام حق وباسلام
(نکته ها و گفته ها)
«آزادی»
در انگلیسی واژه ی freedom به معنای آزادی معادل ها و مترادف های زیادی دارد، همچنان در عربی و فارسی. 
آزادی انواع و اقسامی هم دارد.
شاید بیشترین واژه ای که بعد از رنسانس و دموکراتیک شدن اروپا سر زبان ها بوده است، همین کلمه ی آزادی بوده.
غالب نهضت های رهایی بخش با هر نیتی هم نام  «آزادی» را یدک کشیده اند.
نهضت آزادی، جبهه ی آزادی بخش، ارتش آزاد، جهان آزاد، کشور آزاد و...
چرا اصطلاح «آزادی»درادبیات سیاسی جهان  بیش از اصطلاح  « استقلال» کاربرد یافته است و در شعار مردم ایران، استقلال واژه ی اول سیاست خارج از مرزها بوده است؟
آزادی از یوق استبداد پهلوی ، شعار اول و استقلال، رهایی از یوق استکبار جهانی شعار دوم.
به این دلیل که :
هنگام استحاله ی استعمار کهن (انگلیس) به استعمار نو (اروپا و آمریکا)، حربه ای لازم بود که نامش  «آزادی» شد.
این واژه ی زیبا و زندگی بخش شد چماق استعمار نو.
همه ی وابستگان و همفکران استعمار نو پشت نقاب آزادی پنهان شدند، اما سخنی از استقلال نگفتند .
چرا؟
چون استقلال با استعمار نو در تضاد بود.
در دوران دو قطبی بودن جهان (آمریکا و شوروی) مخالفان هر دو کشور لقب  «آزادی» را یدک می کشیدند. اما استقلال را نه.
گرچه آزادی واژه ی مقدسی است که فراوان از آن یاد می شود اما زیر مجموعه ی استقلال است یا به تعبیر دیگری اگر استقلال نباشد آزادی محقق نمی شود.
هر ملت و کشوری که استقلالش را از دست داده است آزادی اش هم رفته است.
نمونه اش در کشور ما دوره ی قاجار و پهلوی .
در خاورمیانه، رژیم های عربی و تازه ترین  آن ها عراق ، لیبی، سوریه و...
در اروپا و کشورهای جدا شده از شوروی، آذربایجان، گرجستان، اوکراین، لهستان، یوگسلاوی و...
پس
گرچه پافشاری بر استقلال هزینه دارد (تهدید نظامی، تحریم اقتصادی، مشکلات امنیتی و...) اما میوه اش آزادی است.
تحقیر ملت ها، تجزیه کشورها و... به خاطر از دست دادن استقلال است.
نمونه ی آشکارش برخورد استکبار با عراق (صدام)، لیبی (قذافی)، سوریه (بشار) و اوکراین (زلنسکی) است.
پس به این خاطر باید با احتیاط به واژه ی آزادی و ترکیبات آن نگاه کرد.
باید به دنبال اصطلاح آزادی، دنبال استقلال گشت، اگر بود قابل اعتنا است و اگر نبود نقاب لیبرال دموکراسی غربی برای ربودن استقلال است و ایجاد وابستگی.
شعار زن، زندگی، آزادی هم پرده ای از این فیلم سیاه استعمار نو و استکبار کهن بود. انقلابی رنگی به دنبال انقلاب های رنگی و فتنه ی شکست خورده ی ١٣٨٨.
«آزادی» زیباست اگر به دنبالش استقلال باشد.
و رمضان راهی است به سوی آزادی از تعلقات نفسانی که مقدمه ی آزادی فردی و اجتماعی است. 
شادکام باشید