به نام حق وباسلام

(نکته ها و گفته ها)

 «سیمای پیامبر رحمت (ص) در آیینه ی ادب پارسی »

شاعران پارسی گو بنا به سنتی ادبی در ابتدای دیوان ها و دفترهایشان، بعد از حمد باریتعالی به نعت و وصف پیامبر رحمت (ص) پرداخته اند.

مضامین شعری این شاعران، جنبه های مختلف زندگی و رسالت ختم رسل است.

از بین شعرای بزرگ گذشته، سنایی، نظامی، سعدی و  مولوی بیشترین مدایح را در مورد رسول گرامی اسلام دارند.

شعرای قرن نهم تا چهاردهم هم اشعاری در منقبت پیغمبر اسلام سروده اند. 

معاصران هم کمابیش به مدح نبی مکرم و حوادث زندگی ایشان پرداخته اند.

تا کنون کتاب هایی پر ورق از این اشعار گردآوری شده و در دسترس قرار گرفته است که در کتابخانه ها موجود است.

از شعرای بزرگ زبان فارسی تا جایی که بنده دریافته ام و فهمیده ام، دو شاعر، سرآمد مداحان رسول رحمت هستند:نظامی و مولوی

نظامی در مقدمه ی منظومه هایش بلیغ ترین، هنری ترین، مستندترین و فاخرترین توصیف ها ، تشبیه ها و استدلال ها را در مورد سیره و سنت پیامبر(ص) آورده است. به عنوان نمونه می توان معراج نامه های نظامی را نام برد.

اما مولوی، عاشق و شیفته ی شخصیت، سخنان، حالات و رفتار رسول گرامی اسلام است.

مولوی ان چنان صمیمانه و مهربانانه سیمای پیامبر رحمت را ترسیم می کند و حوادث مختلف زندگی آن حضرت را توصیف و تٱویل می کند که انسان نه یک دل، بلکه صد دل عاشق پیامبر می شود.

اگر از من بپرسند دو مضمون در مثنوی مولوی که به زیبایی تمام بیان شده اند  کدام است؟

پاسخ من :

پیامبر

و 

مرگ 

است

مولوی آن چنان استادانه چهره ی رسول گرامی را ترسیم می کند که حتی غیر مسلمانان هم به آن حضرت مشتاق می شوند.

و آن چنان سیمای مرگ و حیات اخروی را به تصوير می کشد که نه تنها انسان ترسش از مرگ می ریزد، بلکه عاشق مرگ و زندگی آن جهانی می شود.

*باید مطالعه کرد و لذت برد*

شادکام باشید