به نام حق وباسلام

(نکته ها و گفته ها)

 «مرد خدا و یاد خدا»

در تحف العقول و امالی شیخ طوسی روایتی از پیامبر رحمت (ص) ذکر شده به این مضمون که حضرت فرمودند :

حواریون از حضرت عیسی پرسیدند :با چه کسی دوستی کنیم؟

حضرت عیسی فرمود :

با کسی که دیدنش شما را به یاد خدا اندازد، دیدنش دانش شما را بیافزاید و کردارش آخرت را در ذهن شما زنده کند .

دوست عزیز ما مرحوم مغفور جنت جایگاه  «*** جناب حاج علی بخش متقی ***» این گونه بود.

در دیدارش، دست هایت را چنان با اراده و محکم می فشرد که می یافتی پشت این دست ها، اراده ای آهنین و با صلابت در دوستی وجود دارد. 

به چهره اش که خیره می شدی، یاد کلام مولا می افتادی که :مؤمنان چونان درخت های بیابانی چوبشان محکم و قوی است، هم چنانکه فرمود :مومن جبل راسخ است.

به کردارش که می نگریستی :معلمی متعهد، مربیی دلسوز، مدیری با تقوا، معاونی منضبط و در عین حال کشاورزی ساده و بی ریا، محله یاری بی ادعا.خیری بی چشمداشت، خادم مسجدی کوشا، قرآن دوستی عامل و انقلابیی صادق.

هرجا سخن از ایمان و ایثار بود، متقی صف اولی بود.

بی تکبر، ساکش را بر می داشت و گمنام رزمنده ای بود که در هر سنگری اهل نبرد بود.

دوران انقلاب هم هر بار زمین مانده ای را بر می داشت، اگر بردن نفت به در خانه ها بود یا پخش اعلامیه های امام یا همیاری فرزندان انقلاب یا کار در کوره پزخانه ی مستضعفین یا کلاس های آمادگی رزم، در کجا بگویم، هرجا که میدان اسلام و انقلاب و ولایت بود، متقی حاضر بود.

متقی رحل نشین جلسات قران و خادم قرآن بود .

هر وقت به من می رسید عذر خواه بود که کمک نقدی اش به کانون قرآن با تأخیر انجام می شود، مبلغی کمک می کرد و پوزش خواه بود. گاهی کمک به قرآن را کنار می گذاشت.

متقی اهل روی و ریا نبود، در کلام حقیقت گو بود، اگرچه مخاطب، این رک گویی را بر نمی تافت.

متقی مصداق مرد خدا بود. دیدنش ما را به یاد خدا می انداخت، بر علم و عملمان می افزود و یاد آخرت را در دل ها زنده می کرد.

قالب خاکی سوی خاکی فکند 

جان خرد سوی سماوات برد 

روحش شاد

 «عاش سعیدا و مات سعیدا»

شادکام باشید