به نام حق وباسلام

(نکته ها و گفته ها)

 «جشن و شادی یا الکی خوش بودن»

در کتاب های اخلاق و عرفان نظری و عملی  «لذت وشادی» را عدم  «الم و غم» و غم را عدم لذت و شادی تعریف کرده اند.

شادی و غم، در علوم رفتاری هم تعریف هایی دارد که باید به منابعش رجوع کرد.

متأسفانه در کشور ما شادی و غم هم، رنگ و لعاب سیاسی گرفته است  جناحی خود را طرفدار شادی مردم جلوه می دهد و حریف را مخالف شاد بودن مردم و... 

اینان شادی را در برگزاری کنسرت ها، جشنواره ها، شب و روز شعرها، بزن و برقص ها (ببخشید حرکات موزون ) ، دورهمی های لحظه ای و مناسبتی و فصلی و... و... می دانند.

اما 

شادی، زمانی اصیل و حقیقی است که موانع شادی و انگیزه های غمگینی از جامعه رخت بربندد.یعنی فرد یا جامعه بداند مشکلی که پیش پایش بوده برداشته شده است یا نعمتی ارضی و سماوی به او رسیده است. مثل جشن عروسی (البته نه با آن سر و صدای خواننده ی کردی) ، تولد نوزاد. بارش برف و باران، موفقیتی علمی،هنری، ورزشی، صنعتی. سیاسی، اقتصادی و...

شوربختی آن است که شادی و جشن هم رنگ و لعاب سیاسی گرفته و هم عامل  چشم و هم چشمی و رقابت کارگزاران شده است. 

از آن جمله جشن انار، پسته،زعفران، انگور، گردو، خرما، آش دوغ، مبل و منت، کشک و بادمجان، لواشک، نقل و نبات، میرزا قاسمی و...

گروهی می آیند و می روند و می خورند و می زنند و حرکات موزون می کنند و  سوغاتی می برند و... تمام.

 «نشستند و گفتند و برخاستند» 

اما سؤال هایی که جواب درست آن ها، موجب شادی حقیقی می شود هنوز پا برجاست. 

مثل :

آیا محصولات تولیدی مان را در بازارهای جهانی  «برند» سازی کرده ایم یا هر محصولمان با برچسب کشوری در جهان عرضه می شود وبه  فروش می رسد؟ 

آیا فرآوری و بسته بندی جهان پسند ایجاد کرده ایم یا خام فروشی می کنیم؟ 

آیا برای کاشت، داشت، برداشت با پای علمی حرکت می کنیم یا روش سنتی صد سال پیش را داریم؟ 

آیا محصول ما برای تولید کننده ی حقیقی ارزش افروده ای دارد یا سودش به جیب دلال های وطنی و جهانی می رود؟ 

آیا توانسته ایم ارز حاصل از صادرات محصولات را برگردانیم یا...؟ 

و... آیا؟ و... آیا؟ 

و اما جشن گردو؟ 

و پرسش های بالا 

 «تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل» 

آیا کشاورز گردوکار و گردو دار هم با این جشن ها شاد است و جشن می گیرد؟ 

باید از خودشان پرسید!!! 

شادکام باشید