به نام حق وباسلام
(نکته ها و گفته ها)
«سفر یاحضر»
می فرماید : «قل سیرو فی الارض...»دنباله ی آیه خطاب به افراد خاصی است، نه همه ی مسافران، از آن جمله ثروت اندوزان و...
در استحباب سفر و آداب سفر هم روایاتی وارد شده است.
مسافران هم به عام و خاص تقسیم می شوند.
مسافران عام افرادی هستند فقیر یا غنی که سفر می کنند و از نظر شخصی و اجتماعی تکالیفی دارند.
مسافران خاص مسئولان هستند که یا با سرمایه شخصی یا از جیب بیت الحال در داخل و خارج واجبات و مستحبات سفر را انجام می دهند.
این ها هم دو دسته هستند، برخی عشقشان مناظر دیدنی کشورهای خارجی است.
برخی هم با سرزمین وحی و عتبات عالیات  و اماکن مذهبی  و مشاهد مشرفه به خدا نزدیک می شوند.
کم نیستند در سمت معاون، مشاور، کارشناس و... که سال ها در سازمان ها و نهادها و وزرات خانه ها لانه کرده اند و با ترفندها، توجه ها، رفاقت ها و بادمجان جیدن ها و... در مراسم و مناسبت های ملی _ مذهبی  به کیف و حال در هتل ها، اقامتگاه های دولتی و وابسته به دولت یا نهادهای زیارتی به دعاگویی خلق و راز و نیاز با خداوند متعال مشغولند و به یاد ملت خواب های خوش می بینند.
شاید در کارنامه برخی ده ها سفر زیارتی و سیاحتی به بهانه ی مختلف ثبت شده است.
قحط الرجال هم هست و غیر از این آقایان نه کسی بلد است کارشناسی بکند نه کاروان ها را هدایت و نه به امورات سازمان ها در خارج و داخل رسیدگی کند، البته برای این آقایان زحمت است، اگر خانواده را نبرده باشند(بالاخره آقازاده ها و خانم زاده ها در غیاب پدر و پاپی و حاج آقا و... دلتنگ می شوند) که می برند، دوری از خانواده و شهر و دیار و... عذاب الیم است، اما چاره ای ندارند غلیان دین و ایمان و خدمت به مردم وجدان درد می آورد و این سفرها درمان این درد است.

معاون پارلمانی رئیس جمهور اشتباه کرد، نمی بایست به قطب جنوب یا شمال برود (خیر الامور اوسطها) اگر پایین و بالا نمی رفت رسانه ای نمی شد و بعد از کلی کش و قوس و تکذیب و تأیید شغلش را از دست نمی داد.
هرچند بر ایشان  که سال ها عضو شورای شهر بوده. رئیس بیمارستان و مالک بیمارستان و باشگاه و... و... حرجی نیست، (دارندگی و برازندگی) ، اما این فضای مجازی این گونه است با کشمشی گرمی اش می کند و با قطره دوغی سردی، طبع خوب است معتدل باشد و به سفرهای سیاحتی _ زیارتی از ما بهتران کاری نداشته باشد.
صلاح مصلحت (مملکت) خویش خسروان دانند.
شادکام باشید