​

مفاخر تویسرکان (٩) آیت الله شیخ محمد آقا و آیت الله شیخ علی آقا محمدی
این دو عالم بزرگوار پدر و پسر، از فقها و علمای ولایت ثلاث و مقیم پایین محله بودند.
شیخ علی آقا، مقدمات را نزد پدر فراگرفت و برای ادامه ی تحصیل به حوزه ی بزرگ نجف اشرف مهاجرت کرد.
از اساتید بارز این بزرگوار، حضرت آیت الله مرحوم آخوند ملا محمد کاظم اصفهانی بوده اند.
شیخ علی آقا به خاطر داشتن استعداد فراون و تلاش در کسب معارف از شاگردان برجسته ی ملا محمد کاظم گردید تا جایی که او را جانشین آن عالم فرزانه می دانستند.
شیخ علی آقا بعد از فوت استاد به اصرار و درخواست علما و مردم ثلاث همدان برای فیض رسانی به طلاب و فضلا و ارشاد و راهنمایی مردم به زادگاه برگشت و مرجع علمی و گره گشای مشکلات مردم گردید.
آشیخ علی آقا افزون بر تفقه در دین، از ذوق شعری برخوردار و از موهبت خط زیبا هم بهره مند بودند.
سال ها منزلش در غیاب عدلیه، محل حل و فصل امور و رفع دعاوی بود.
آثار و تالیفاتی از ایشان و پدر بزرگوارش و همچنین اشعاری باقی مانده بود که متاسفانه در اثر سهل انگاری به ما نرسیده است. تخلص شعری ایشان  «شیخ» بود که در پایان غزل هایش آمده است.
سرانجام آن عالم فرزانه درچهارم فروردین ١٣٢٠رحلت کردند و با تشییع جنازه ی باشکوهی که بی شباهت به عزاداری عاشورا نبود با حضور علما، بزرگان، مردم، دستجات سینه زنی و با علم و کتل در جوار امامزاده زید به خاک سپرده شدند.
تا به زنجیر سر زلف تو در سلسله ام
پای بندم من و در محبس عشقت یله ام
حاش لله ز سر مهر مبادا وقتی 
بند را بازکنی یا شکنی سلسله ام... 
مرغ دل پر زند اندر قفس سینه ی تنگ 
تا برد جانب مقصود و کند غائله ام 
پیش شمشیر دو ابروی خدنگت شده شیخ 
نه سر و گردن و سر تا به قدم یک دله ام 

​
منابع :
١_پیامبران در ایران، ولی الله فوزی 
٢_شوریدگان ج٢، صحبت الله مرادی

​