​

 مفاخر تویسرکان (١٧) آمیر معین آرتیمانی
میر معین دوم معروف به آمیر معین به فرموده ی خودش ابن سید علی ابن میر سید باقر ابن میر سید معین ابن میر سید صالح ابن میر سید موسی... الی آخرهم انتهی الی سید الساجدین امام زین العابدین  علی بن الحسین (ع).
ایشان از نوادگان میر رضی و کارکیا احمد گیلانی می باشند.
آمیر معین در دهه ی دوم قرن سیزدهم  (ه. ق) در آرتیمان متولد شده است،
از استادان، تحصیلات و مراحل زندگی اش آگاهی نداریم، اما فرزندانش با فامیل های میرمعینی، میر محمدی، میر هاشمی و به احتمال زیاد حاج زین العابدینی در آرتیمان و سایر جاها ساکن هستند.
از ابیات و اشعارش هم روزنه ای به زندگی شخصی  اش گشوده نمی شود.
همین قدر هویداست که این عرف دل آگاه از سلسله ی سادات آرتیمان است که آثارش پر از اصطلاحات، نکات و لطایف عرفانی است.
برای ایشان ده ها جلد اثر شمرده اند که تاکنون هفت جلد به دست آمده و سه جلد چاپ شده است.
در سال های اخیر دیوان های  «برهان المبین» (١٢٩۵ق)، «کاشف الاسرار» (١٢٨٧ق)و  «تحفةالابرار» به کوشش آقای شجاع میر معینی چاپ شده است.
مرحوم مرادی از نسخه ای نزد محمد جعفر ایرانپور و نسخه ی در اختیار خودش هم خبر می دهد. که سال کتابت آن (١٢٨۶ق) است.
قدرت شعری، ذوق لطیف و قریحه ی سرشار و اطلاعات علمی آمیر معین حکایت از شاعری چیره دست دارد که او را به شاعران بزرگ عارف نزدیک می کند.
قصاید مدحی او در نعت خواجه ی کائنات و فرزندان گرامی اش خواندنی و درس آموز است.
بیان مراتب سیر و سلوک و طی طریق در کلام شیوا و بیان زیبای ایشان که در جامه ی آرایه های  ادبی رنگارنگ پیچیده است یادآور کلام سهل و ممتنع سعدی و مفاهیم سلوکی حافظ است.
سال وفات او را برخی ١٢٩٨ق و سید شجاع ١٢٩٠ش دانسته است که به صواب نزدیک تر است.
حاج محبعلی صدیقیان که فرزند دختری ایشان بوده است در شهریور ١٣۵٣ش بر مزارش بقعه ای می سازد که در دامنه ی کوه  «اشتوار» و در جوار دره ی تیمان، مدفن او و چند تن از احفاد و دلسوختگان است.
منابع :
١ _شوریدگان ١ و ٢، صحبت الله مرادی
٢_دیوان های سه گانه ی آمیر معین، به کوشش سید شجاع میر معینی

​

​​

​

​

​

​​​

​