«١۶ واژه ی کهن در گویش تویسرکان»
پایه ی گویش تویسرکان آمیزه ای از زبان فارسی دری و واژه های گویشی لری، کردی، ترکی و لکی است که لغات دخیل عربی، روسی، انگلیسی و فرانسوی هم در آن دیده می شود. 
در این گویش هنوز هم واژه هایی از زبان پهلوی قدیم (اشکانی، ساسانی) کاربرد دارد و زنده هستند، این واژه ها  در زبان زرتشتیان جنوب ایران هم هنوز رایج است :
١_آتیشی(رنگ گل دو رو یا مخملی، به رنگ آتش) atyshee
٢ _آرا، پیرا (کردن)، آرایش کردن 
٣ _ارسی (نوعی کفش چرمی) orosi
۴ _ بالا بود (اضافه مبلغ در محاسبه) 
۵ _ پس آو (آشامیدنی بیرنگ) pasaou
۶ _ پک و پوز(ریخت و قیافه) pakopuz
٧ _ پنتی (کثیف، شلخته) penti
٨ _ چلغوز (جلف، بد قیافه) chalgoz
٩ _ چشته خور (کسی که یک بار مزه ی عملی را چشیده باشد) chasheaxor
١٠ _ دلمه (شیری که دو برابر آب به آن بیفزایند و پنیر مایه زنند) delame
١١ _ روداو (آبادی یا شهری که به وسیله رودخانه مشروب می شود) rudou شاید روداور هم از این ریشه باشد. 
١٢ _ سیل (نگاه، تماشا) seel
١٣ _کاور (میش دو ساله) kauar
١۴ _ گوگلو (سرگین غلتان، جعل) gugalo
١۵ _ لیچار (سخن بیهوده) lichar
16- مل (گردن، سر) mal