ه نام حق وباسلام

(دل نوشته های سفر حج ١۴٠۴)

 «جده دروازه ی ورود به عربستان» ق دوم

جده دروازه ی ورود تمدن غربی است با همه ی ویژگی هایش و اسلامی که پوشش است با مساجد تک مناره، اذان های پنجگانه و نماز های با شتاب بدون صلوات و دعا، و حجاب خاص در فرودگاه جده و دو شهر مکه و مدینه.

تمدن و تجدد غربی از در و دیوار می بارد، لباس عربی است و در مراکز رسمی کت و شلوار و کراوات.

اتومبیل های کمپانی های خارجی در زیر پا و نوشابه ی کوکاکولا در دست.

تابلوها و بیل بوردها تبلیغات فرنگی است با نورهای رنگارنگ.

آسمان خراش ها، اتوبان ها، پل های هوایی، پله های برقی، دست ساخت مهندسان فرنگی است که فقط تابلوهایشان به خط عربی است.

لوازم سرمایشی، حمل و نقل، سرویس ها، رستوران ها، فست فودها همه نمادی از فرهنگ غرب است. اگر غربی هم نباشد، نمود تولیدات چینی است که از تسبیح، جا نماز،صلوات شمار، سجاده، اسباب بازی تا لوازم آشپزخانه، لوازم التحریر، اسباب بازی، ساعت و... همه جا دیده می شود فقط جای مهر نماز خالی است. 

بر فرودگاه جده می نشینی، 

 اما نه

 بر دامن جده ات حوا قرار می گیری، بر سرزمین ابوالبشر، آن جا که آدم، توبه اش و ترک اولایش قبول شد.

آیا جده (حوا) کلید ورود به سرزمین اولیاء و انبیاست؟

آیا جده (حوا) کانال آدم تا خاتم است.

آیا جده ابتدای راه رسیدن به کعبه و خداست یا آشنایی با مظاهر تمدن جدید و باز ماندن دهان زائر و نقل آن با آب و تاب، بعد از سفر حج؟

آیا میخواهیم درس غربزدگی پس بدهیم و خود و دیگران را شیفته ی آهن و سیمان و آسمانخراش کنیم و در یک قضاوت عجولانه خودباخته شویم؟

و استدلال کنیم اگر ارتجاع عرب این است، کاش ما هم مرتجع بودیم، قطار با سرعت ٣٠٠ کیلومتر، هواپیما و فرودگاه و تونل ها وهتل های ٢۵ طبقه که برق و آبش قطع نمشود، چگونه ارتجاعی است؟

دیگر خبری از بادیه و شتر و شیر شتر و خارمغیلان و راهزنی و دحتر کشی وجود ندارد، با هزینه ای کم، تویوتا سوار می شوند و در کاخ های طائف عیش و نوش می کنند.

از سود چند درصدی و قسط و وام و اجاره نشینی و صف و... و... خبری نیست.

پس اینجا بهشت است.

این عین تمدن و تجدد است.

اما!!!

دیده های عبرت بین آرامکو را می بینند، غارت نفت نه تنها عربستان بلکه سایر کشورها را می بینند، نوکری و وابستگی را می بینند.

دیدن عمق جریان دیده ی عبرت بین می خواهد.

همچنانکه خاقانی با دیدن ایوان مداین سرود :

هان ای دل عبرت بین، از دیده عبر کن هان

ایوان مداین را، آیینه ی عبرت دان...

دندانه ی هر قصری پندی دهدت نونو

پند سر دندانه بشنو ز بن دندان 

هرگاه کشورهای نفت خیز حرکتی می کنند تا از نظر انرژی فشاری بر غرب وارد شود، این عربستان است که سر کیسه ی چاه های نفت را شل می کند تا اقتصاد غرب بچرخد و چه باک که صهیونیست و آمریکا در هر گوشه ی جهان با نفت اینان مسلمانان افغانستان، عراق، سوریه. ایران، یمن و لبنان را به خاک و خون می کشند.

می گویم تحلیل تمدن، فرهنگ، پیشرفت و توسعه ی هر کشوری نیاز به آگاهی و اطلاعات کامل دارد.

ظاهر ملاک نیست.

ادامه دارد