به نام حق وباسلام (دل نوشته های سفر حج ١۴٠۴) «مقدمه» نخستین بار گفتش کز کجایی بگفت از دار ملک آشنایی بگفت آن جا به صنعت در چه کوشند بگفت انده خورند و جان فروشند بگفتا جان فروشی در ادب نیست بگفت از عشقبازان این عجب نیست بگفت از دل شدی عاشق بدین سان بگفت از دل تو می گویی من از جان بگفت آسوده شو کاین کار خام است بگفت آسودگی بر من حرام است... بگفت از عشق کارت سخت زار است بگفت از عاشقی خوش تر چه کار است؟ بگفتا جان مده بس دل که با اوست بگفتا دشمنند این هر دو بی دوست... (١) گفت : اهل دلی؟ گفتم سراپا اهل گلم!!! بنده ی دام آز و نیازم! آمده ام تا اهل دل شوم. گفتا :چه گستاخ! سلاحت چیست؟ گفتم :عفو و رحمت تو شوق پرواز دارم، اما بال دلم شکسته است، دل تیره، دیده خیره ی ناپاکی، آزرده و خسته، خسته از غم دوران، از غم نان و نام، خسته از شهوت و شهرت و خسته از... اهل گلم، آمده ام اهل دل شوم، به شوق کعبه ی گل نیامده ام، به عشق پالایش کعبه ی دل آمده ام. آمده ام تا.... آدم شوم آمده ام تا بنده شوم، مسلمان شوم، شیعه شوم، شیدا شوم. آمده ام تا..... ادامه دارد