به نام حق وباسلام

(دل نوشته های سفر حج ١۴٠۴)

 « ١٨ _ مکه، مدینه، دیروز، امروز» ق دوم

خدیجه مات و مبهوت

اولین گره ناگشودنی زندگی

این چه حالی است که بر محمد عارض شده

باید به  «ورقة بن نوفل » عمویش، مراجعه کند

ورقة گفت، ناراحت نباش، او پیامبر آخرالزمان است، این حالت، حالت وحیانی است، در کتاب ها خوانده ام که او می آید

مواظبش باش

محمد چه سنگین به پیامبری مبعوث شده بود

از کوه پایین آمد، اما از کوه عظیم و دشوار رسالت باید بالا برود

باید، عقده ها، تکبرها، بت ها، حرص و حسدها، خودپرستی ها، جهالت ها و نفاق ها را بشکند.

محمد، مبعوث شده بود، تا شبه جزیره عربستان، نه  شبه جزیره ی هستی را هدایت کند.

تا برابری و برادری را گسترش دهد

مبعوث شده بود تا اله را به الله تبدیل کند

و چه زود مخالفت ها آغاز شد، نه از بیگانگان، از نزدیکان، از بستگان، از ابوجهل ها و ابوسفیان ها

و، من، بر فراز جبل النور ایستاده ام

تکیه بر سنگی

در نزدیکی غار حرا

به محمد و غار حرا می اندیشم

به گام های استوار خدیجه

به سکوت آن روز مکه

به هیجان و. شور و شعور آن روز محمد

به شهر مکه و آپارتمان هایش، به هتل های سر به فلک. کشیده، به اتوبان های دور و دراز

به هجوم سراسیمه و نفس نفس زنان حاجیان در پیمودن راه سنگلاخی جبل النور

خود را می رسانند، غار حرا که دست نیافتنی است، پر از جمعیت است ، بر فراز کوه نمازی و عکسی و فیلمی، 

و بر می گردند، بدون تأمل در گذشته، در صدر اسلام، در نجواهای محمد بر فراز این کوه، 

به شهادت این سنگ ها در نیایش ها و ستایش های محمد، 

باید تأمل کرد، از فراز کوه به مکه نگریست، به کعبه، به امتداد نگاه محمد 

به «اقرأ» 

به مهجوریت قرآن، به غربت خاندان پیامبر، به غیبت، 

نه غربت قرآن صامت و قرآن ناطق 

به غربت خود، به غربت مسلمانان

ما از این دو قرآن دوریم 

چقدر می خوانیم 

چقدر می اندیشیم 

قرآن را می گویم. 

و چقدر عمل می کنیم 

بر ستیغ جبل النور

می اندیشم

اگر قرآن خوانده شود، نه با صوت و لحن زیبا برای مسابقات، 

برای عمل، برای زندگی، برای شناخت دوست و دشمن، 

و برای وحدت 

آیا «باز روشن می شود ایام. شرق» (١)

و دوباره تمدن اسلامی جان می گیرد 

و دوباره مرکز علم و فناوری و اقتصاد و فرهنگ به شرق باز می گردد 

و دو باره  «لات ها» و «عزاها» سرنگون می شوند 

و دوباره ،در خیبر کنده می شود ،

می شود با وحدت مسلمانان

اما افسوس 

این آیه چقدر مهجور است  «واعتصموا بحبل الله جمیعا ولا تفرقوا» (٢)

مگر دستور قرآن نیست 

آمده ای حج چه کنی؟ 

جایگاه و میدان وحدت، حج است 

و برائت از مشرکین 

وحدت بین شیعه و سنی، عرب و عجم، سفید و سیاه، غربی و شرقی، همه ی مسلمانان 

 «یدالله مع الجماعه» ( ٣)

اما افسوس... 

ادامه دارد