به نام حق وباسلام

(دل نوشته های سفر حج ١۴٠۴)

 «۶ _پرواز » ق دوم

جده از بالا، شهر چراغ ها، ساختمان های بلند، رفت و آمدهای چند گونه و چند گانه، انبوه کامیون ها، نسیم شرجی بندر و نشستن هواپیماها بود. درونش را هم ما ندیدیم، اما می توان حدس زد یکی از بنادر بزرگ حمل و نقل باشد با ویژگی های سایر بندرها. 

آن چه ما از جده و فرودگاهش دیدیم. نمادی از برزخ بود، سؤال و جواب ها، انگشت نگاری ها، تصویر برداری و بازرسی ها که شب اول قبر و ورود به عالم برزخ را تداعی می کرد.

می گویند جده از نام حوا گرفته شده که جد مؤنث آدمیان است.

اما (ظاهراً بنا به نقل) هوی، امروز جانشین حوا شده است.

هوای نفس، غرور و تکبر، هوای صنعت و پیشرفت به سبک اروپا و آمریکا با همان تجهیزات و همان مهندسان و کارشناسان و حتی با همان نام ها  به برکت دلارهای نفت ارزان و گاه رايگان.

هوای خودبزرگ بینی، هوای خادم حرمین شریفین، هوای اسلام نمایی، هوای اسلام واقعی و... 

جده برزخی است بین شرق و غرب تسلیم و توجیه ، کفر و توحید.

از جده باید عبور کرد، به مسجد یا میقات جحفه رفت، سر و تن شست. غسل و وضو ساخت و از خود گذشت، احرام پوشید، نماز تحیت مسجد خواند و چه مشکل! 

باید لبیک گفت.

لبیک به یگانه ی محبوب، به پیامبر رحمت، به مولا علی که غدیرش در همین نزدیکی هاست، دوازده کیلومتری مسجد جحفه. هنوز بوی غدیر می آید

و طنین با صلابت پیامبر رحمت

 « من کنت مولا فهذا علی مولا» (٧)

هنوز از فراز جهاز شتران دو دست بالا رفته پیداست.

اینجا، همان چهار راهی است که قافله ها به راه خود می رفتند، آب بر می داشتند و به دل بیابان می زدند.

آیا آب ولایت را از زمزم کلام گوارای رسول رحمت با خود بردند؟

آیا نور هدایت را برای شکافتن، ظلمت های بیابان جهل و خودپرستی با خود بردند؟

آیا پیام ولایت و امامت را چون امانتی خطیر گذاردند یا در امانت خیانت کردند.

قافله های شام، عراق و یمن به راه خود رفتند.

برخی دین خود را ادا کردند و ندای  «اشهد ان علیا ولی الله» در مناره هایشان طنین افکند.

اما بسا شوربختی که در مدینة الرسول سقیفه نشینان، شمشیر غصب بر فرق حق فرود آوردند، همان شمشیری که چندی بعد برای تکمیل نقشه ی سقیفه در مسجد کوفه فرود آمد و چند بهار بعد در قتلگاه کربلا!!!

باید لبیک گفت

بیزاری جست از سقیفه های دوران ها.

از شرک و مشرک گرچه در شهر و لباس پیامبر باشند یا در کاخ های سفید و سیاه. 

باید گفت تا دیوارهای مکه.

لبیک اللهم لبیک

لبیک لا شریک لک لبیک

ان الحمد والنعمة لک والملک لا شریک لک لبیک .

باید گفت تا سپیده دم تاریخ

باید گفت تا ستیغ ظهور

باید گفت تا تولد نور

پی نوشت های ۶ _ پرواز

١ و ٢ _ تحریم :۶

٣ _بر شما باد انجام نوافل، برگرفته ازحدیت قدسی  « و ما یزال عبدی یتقرب الی بالنوافل حتی احبه». میزان الحکمه، ج ٩

۴ _اذان اهل سنت

۵ _میزان الحکمه، ج ۶، روایت از امام باقر (ع)

۶ _مولانا، غزلیات شمس

٧ _بخشی ازخطبه ی حضرت رسول در غدیر خم