به نام حق وباسلام

(دل نوشته های سفر حج ١۴٠۴)

 «١٢ _ طواف» ق اول

طواف از طوف است به معنی گردیدن، چرخیدن، زیارت کردن و...

گردیدن، گاه هدفمند است، مقصد دارد، مقصود دارد، مقسوم دارد، و گاه دور خود چرخیدن است، تسلسل و دور است که باطل است. یعنی دوباره به همان جایی بر می گردی که بوده ای، اما گردیدن هدفمند تو را می چرخاند تا اوج بگیری، بلا تشبیه مثل لوله باد یا گردباد.

طواف گردیدن به دور کعبه است.

چرا؟

چون می خواهد حرکت کنی، سکون ثابت است، سکون مرگ است، سکون گندیدن است.

سکون نقطه است و  خط حرکت ، خط امتداد دارد، مبدأ و مقصد دارد. از خاک به افلاک  از خود به خدا، حرکتی جوهری و علوی.

طواف، هم محور کردن بندگان است، جمع کردن قوا است، اجتماع ذره ها است، سانتریفوژ الهی است، خالص و ناخالص را جدا می کند، آنانی که سبک  هستند، پرواز می کنند و سنگین ها، به زمین چسبیده ها، می مانند  «نجی المخففون و هلک المثقلون» (١)

طواف من ها را ما می کند. 

 «السلام علینا و علی عبادالله الصالحین است» 

طواف از حجرالاسود است، نقطه ی تسلیم. 

شروع کن 

قلبت به سوی کعبه و چشم در چشم کعبه 

قلب مرکز وجود است، یعنی باید با تمام وجود به کعبه توجه کنی، قلب همان دل است، دل را باید به کعبه گره بزنی، تپش قلب باید با عقربه ی کعبه کوک کشود. 

همه ی قلب ها، سیاه و سفید، زرد و سرخ، زن و مرد، بی نوا وبا نوا ، عامی و عالم، خادم و مخدوم، همه و همه.. . 

باید بچرخی و مواظب باشی از جهت کعبه دور نشوی. 

چند دور؟

 هفت، هفت؟ 

عجیب است این رقم جاودانه، این جا هم حرف اصلی را می زند. 

هفت آسمان 

هفت زمین 

هفت فلک. 

هفت.... 

چه رازی درون عدد هفت است.؟

آیا هفت هم،دست هایش به سوی آسمان است؟

آیا هفت فرد است و فرد بودن صفت الهی است؟

 آیا هفت عدد کمال است؟ 

آیا هفت قالب تقدس موجودات است؟ 

آیا هفت قلب اقالیم است؟ 

نمی دانم!!! 

هر چه هست، هفت ، هفت است. 

در فرهنگ. ها. زبان، ادیان و فرق، هفت مقدس است. 

و طواف هم، هفت دور است 

هفت 

از حجر الاسود تا حجر الاسود 

ادامه دارد