به نام حق وباسلام

(دل نوشته های سفر حج ١۴٠۴)

 «١٧ _ بازگشت به مکه» ق چهارم

طواف نساء

از مناسک حج طواف نساء و نماز طواف است تا زن و بوی خوش بر تو حلال شود.

زن، نماد شهوت، تعلق، دلبستگی و وابستگی به دنیا است.

زن، همیشه در یک طرف جنگ ها و درگیری های بشر بوده است

در بسیاری از خونریزی ها پای زنی وسط بوده است.

با محرم شدن، زن و بوی خوش بر تو حرام می شود.

چرا؟

هر چند حکمت اعمال و مناسک بر ما پوشیده است، اما می توان حدس زد که زن اگر پاکدامن و خدایی باشد، رشته ی عاطفی محکمی بر گردن مرد می آویزد و اگر شهوانی باشد، مرد را بنده ی شهوت خود می سازد.

شاید حرمت نساء موجب می شود این دو علاقه قطع شود و مرد چند صباحی فقط حبل الله را بر گردن داشته باشد. رشته ی تعلق و شهوت بریده و طوق بندگی بر گردن بیاویزد.

و بوی خوش

آیا « بو» همان آرزوها هستند؟

آیا بوی خوش، مشام را از شنیدن عطر توحید باز می دارد؟

آیا بوی عرق، بوی خاک، بوی دهان ها و بوهای نفرت انگیز دیگر، نماد گندیدگی جسم، بی ارزش بودن جسم ومادیات، پستی حقیقت و هویت جسمانی بودن و خاکی بودن انسان است؟

آیا بوی خوش، نشانه ای از تفاخر، تکبر ، خودآرایی و خودفریبی است؟

آیا بوی خوش نماد دنیا زدگی است؟

آیا بوی خوش عرق لطف مصطفاست و خدا می خواهد انسان بدون آرایه باشد با حقیقت جسمانی اش؟

آیا بوی خوش حجاب نورانی است؟

و آیا ترک بوی خوش شروع گسستن حجاب های نورانی است؟

نمی دانم

این جا باید تسلیم بود و مطیع

دیگر تمام شد

طواف و نماز به جا آوردی

از احرام خارج شو، آن چنان که از رحم مادر خارج شدی

خدا تو را در ماشین بنده شویی شست و پاک کرد

و حالا

تو هستی و خدا و خلق خدا

وارد اجتماع شو، با رنگ خدایی

حاجی شدی

تو هستی و اراده ی ترک گناه، 

تو هستی و قبر و قیامت، 

تو هستی و وسوسه های محکمتر و پیچیده تر شیطان، 

 «انا هدیناه السبیل، اما شاکرا و اما کفورا» (١٢)

به خود باش، هوشیار باش

حاجی شدی

اما

حاجی بمان

حاجی شدی

اما

حاجی باش

حاجی شدی

اما....

ادامه دارد

پی نوشت های ١٧_ بازگشت به مکه

١ _زمر :۵٣

٢ _ مولوی، مثنوی، دفتر اول

٣ _حافظ، دیوان، غزل ٣٧

۴ _مؤمنون :١۴

۵ _حافظ، دیوان، غزل ٣۴

۶ _بقره :٣٠

٧ _همان

٨ _حشر : ١٩

٩ _مولوی، غزایات شمس، غزل ۵۴۶

١٠ _سعدی، غزلیات، غزل ٢۴

١١ _بقره :١۴٣

١٢ _انسان :٣