به نام حق وباسلام

(دل نوشته های سفر حج ١۴٠۴)

 « ١١ _ عمره»

حال که حالی یافته ام، باید شروع کنم، مرحله ی اول بندگی را، عمره را.

عمره یعنی زیارت کردن، قصد جایی آباد کردن، دیدن با معرفت  و...

عمره آغازی است بر پایان آزادی و بر شروع بندگی. عمره  «حج اصغر» است.

برای عمره باید نیت کنی، انجام عمره از حج تمتع.

عمره آزمایشی همگانی است، چه آنانی که مستطیع هستند، چه آنان که فقط عمره گذارند.

عمره، مزمزه است، دیدن در باغ سبز الهی است، می خواهد برگزیند، عمره پشت ویترین حج است.

تا که قبول افتد و چه در نظر آید

تا یار که را خواهد و میلش به که افتد(١)

نیت کردم، با زبان یا در دل؟ مهم نیست، یعنی فرقی نمی کند.

نیت یعنی اعلام آمادگی، بیدار باش. یعنی مواظبم چه می گویم و چه کار می کنم.

نیت یعنی آغاز، نیت یعنی تبدیل قول به عمل، قال به حال

 پیش درآمد حجت الاسلام.

باید نیت کرد

 طواف کرد

نماز خواند 

سعی بین صفا و مروه گذارد 

تقصیر...

الگوی کوچکی از حج اصلی

عمره عصاره ی حج است 

و. باید آغاز کنم 

با شوق 

با هیجان 

با خوف و رجا 

با آرامش و آسایش 

با نیایش و ستایش 

و 

با دلی آماده... 

ادامه دارد

پی نوشت ١١ _ عمره

١ _این بیت را از دولتشاه سمرقندی دانسته و نزدیک به همین مضمون، سلمان ساوجی هم دارد .