به نام حق وباسلام

(مؤخره ی دل نوشته های سفر حج ١۴٠۴)

به پایان آمد این دفتر، حکایت همچنان باقی

به صد دفتر نشاید گفت، حسب حال و مشتاقی

نگارش دل نوشته های سفر حج در ٢٠ سر فصل به پایان آمد.

در چند گروه و در سایت مفاخر تویسرکان بارگزاری شد.

در ساحت مقدس بیت الله الحرام، پیش نویس آن قلمی شد و ساعت ها به عشق حرم، نوشتم و نوشتم و نوشتم.

بعد از برگشت ،هر قسمتی در یکی، دو ساعت ویرایش و نگارش شد.

نظرات متفاوت است، برخی لطف کرده و تشویق کردند.

انتقادی نرسید، نقد و نظری نبود، شاید گروهی حوصله نکردند بخوانند

یا خواندند و در دل گفتند :

 _ یک مکه و این همه روده درازی

 _ به جای این حرف ها باید راز و نیاز و عبادت کرد

_ این حرف ها، خودنمایی و تظاهر است

_ چه حوصله ای دارند

_ ما که خیلی معنی این حرف ها را نفهمیدیم

_حرف هایش خیلی واقعی نیست

_ خاطرات و حوادث هر روز را می نوشتی

_ انگار فقط خودش سفر حج رفته

_ و.... و...

به همه ی نظرها احترام می گذارم.

اما

افرادی که هنری دارند یا دستی بر قلم، غالباً خاطرات و سفرنامه های خود را در سفر حج نوشته اند، به این امید که رفتگان را یادی باشد و روندگان را درسی، عبرتی، تجربه ای، تلنگری، سر مشقی و... 

به هر حال، خواستم با سبکی مناظره ای و گفتگویی حرف دل را بزنم. 

تا چه قبول افتد و که در نظر آید. 

غرض نقشی است کز ما باز ماند 

که عالم را نمی بینم بقایی 

یا حق 

شادکام باشید