آثار فرهنگی تویسرکان _ دروازه های تویسرکان

آثار فرهنگی تویسرکان
٣٧_ دروازه های تویسرکان
در گذشته شهرها به دو منطقه تقسیم می شدند :
١ _ منطقه ی مسکونی و بازارها و اماکن عمومی، که بیشتر با دیوارهایی عریض به عرض بیش از دو متر با خشت محصور می شد و دارای برج و بارو بود که شب ها و مواقع ناامنی نگهبانان از شهر مراقبت می کردند.
دیوار محدوده ی شهر به سمت شهرهای مجاور و روستاها، دروازه هایی داشت که مامورانی در آن جا مستقر می شدند و افزون بر نظارت بر افراد مسافر، از مسافران و بار آن ها عوارض می گرفتند.
مکان های عوارض گیری یا عوارض بگیری در دو قرن پیش متحدالشکل بود و افراد عوارض بگیر که ماموران حکومتی بودند با لباس های یکسان بر رفت و آمد نظارت کرده و عوارض می گرفتند.
مبلغ عوارض بین سی شاهی تا دو ریال بوده است.
مسافران و چهارپایان اگر غروب آفتاب یا اوایل صبح به دروازه می رسیدند، می بایست معطل شوند تا صبح شود و دروازه ها باز شود.
دروازه به سمت هر شهری که بود به آن نام خوانده می شد. مثل دروازه شیراز، دروازه قزوین، دروازه ملایر، دروازه همدان و...
دروازه های تویسرکان عبارت بودند از :
یک _ دروازه همدان، محل فعلی محله ی دروازه، جنب قبرستان جولستان، ابتدای راه قدیمی آرتیمان، مسیر آرتیمان، سرکان، همدان.
دو _دروازه ی جولستان ، واقع در پشت مسجد جولستان، منتهی به محله ی پشت قلعه (پشته قلا)
سه _ دروازه ی زرهان، پایین تر از خانه معلم، منتهی به محله ی اسماعیل آباد، مسیر روستاهای تویسرکان
چهار _ دروازه ی پایین محله محل کنونی پارک پایین محله (قبرستان قدیمی)، ابتدای جاده ی شاهزید، ورودی مسیر دارانی، میانده، باباکمال، نهاوند، لرستان تا ایلام و بغداد و عتبات
ومسیر فرسفج، کرمانشاه، عتبات
پنج _ دروازه ی دولت آباد (ملایر)، میدان آزادی فعلی، مسیر ملایر، اراک، قم، اصفهان
بازرس عوارض گیرها، مرحوم کل حسین صادقی بوده است.
٢ _منطقه ی شارستان
شارستان به باغ ها، درختستان ها ، کشتزارها و بیابان های اطراف شهر گفته می شد که جزء املاک شهر بود اما داخل محدوده و دیوار شهر قرار نداشت.
البته روستاها هم گاه دیوار داشتند و محدوده ی آن ها هم مشخص بود.