آثار فرهنگی تویسرکان _ مساجد و حسینیه ها مسجد باغوار

آثار فرهنگی تویسرکان
١۶ _ مساجد و حسینیه ها
١۶_۵ مسجد باغوار
این مسجد در بین مساجد چهارگانه ی شهر دچار کمترین تغییر معماری و مرمت شده است.
سقف طاق ضربی، ستون های قطور، پایین بودن از کف، تشابه معماری این مسجد با سایر مساجد را نشان می دهد.
اکنون سقف دارای ٩ طاق است که به نظر می رسد پیش از این ١٢ طاق داشته است.
ظاهراً به جای سه طاق جلو مرمت شده مرحوم معمار حاج هادی کهزادی طاق مسطح بدون تیر آهنی را زده باشد.
قنات مسجد در محوطه ی شمالی واقع بود در مربع مستطیلی حدود ۵×۵متر با چهار پله از کف کوچه به قنات دسترسی حاصل می شد و مردم برای شرب، شستن ظروف و لباس از آن استفاده می کردند.
با تعریض کوچه ها و آسفالت آن ها متاسفانه قنات پوشیده شد و به پارکینگ تبدیل شده است. به احتمال زیاد بعد از این اشتباه شادابی و سرسبزی چنار هم از بین رفت.
دو مسجد در تویسرکان وجود دارد که به باور مردم حاجت ده و محل نذر و نیاز محسوب می شوند، مسجد باغوار و مسجد ابوالفضل سرابی.
به گمان مردم مسجد باغوار دارای پیری است، کراماتی دارد و حاجت روا می کند، بر این اساس بیشترین نیازها و نذرها و قفل و دخیل بستن ها متعلق به این مسجد است.
از مرحوم مغفور حاج میرزا جلالی (حدود ١٠٠سال عمر کردند و سال ها ی متمادی خادم مسجد بودند) شنیدم که بانی مسجد هنگام ساخت پولش تمام می شود، کار مسجد ناتمام می ماند، این بانی متقی و خیراندیش و خیر، سفری به عتبات می رود، در صحن نجف یا کربلا به ائمه ی هدی (ع) متوسل می شود، وجودی نورانی مبلغ اندکی پول برای کمک به مسجد در اختیارش قرار می دهد، با همان پول اندک بنای مسجد به پایان می رسد .
قبر بانی داخل مسجد، کنار ستون دوم در سمت راست قرار دارد و مقصود از پیر مسجد باغوار این بانی نظر کرده می باشد.
البته آقای مقدم بانی مسجد را مرحوم حاج باقر، جد باقری ها می داند و ساخت آن را در دوره ی قاجاریه ذکر می کند.
مرحوم جلالی عمر چنار را ۴٠٠سال می دانست.
در مورد چنار و چنار باغوار و سوختن و آتش گرفتن آن، این بنده مقاله ی مفصلی در سال ١٣٧٩ در روزنامه اطلاعات آورده ام.