آثار فرهنگی تویسرکان _صنایع و حرف حراجی

آثار فرهنگی تویسرکان
٢٧_صنایع و حرف
٢٧_٢٧ حراجی
یکی از آفات فرهنگ مصرف گرایی، استفاده ی نادرست از وجود خویش و وسایل خود است.
در بحث کلان مصرف گرایی، علت آن، مبلغان، عاملان، سودبران و... حرف زیاد است و شنونده کم.
حتی جنبه هایی از مصرف گرایی، به چالش های اصلی بشر تبدیل شده است (آلودگی های صوتی، زیست محیطی، آب،خاک، انرژی و...)
گذشتگان ما بهتر از ما از خود و وسایلشان مراقبت و استفاده می کردند، آب ، خاک و هوا را تا حد ممکن آلوده نمی کردند، تا رمق آخر از کالاها کار می کشیدند، گاه ابزاری دو نسل را به خاک می سپرد و....
افرادی در گذشته در تویسرکان دچار فقر مادی می شدند و نیازمند به فروش وسیله مغازه و منزل، یا توان مالی افزایش می یافت و کالای بهتری طلب می کردند یا مسافر و مهاجر می شدند و وسایل اضافی را نمی خواستند با خود ببرند.
در هر سه حالت آن ها فروشنده و بقیه خریدار می شدند.
فروشندگان به متصدی حراجی، ماجرا و کیفیت کالاها را اطلاع می دادند . حراج، زمان و مکان حراجی را برای به نمایش گذاشتن کالا به صاحب کالا (گاه بحث حفظ آبرو بود، دستیار حراج این کار را می کرد) یاد آوری می کرد.
حراج، فردا خود و دستیارانش کار را آغاز می کردند.
صبح، حراج و دستیاران از میدان امام (ره) فعلی راه می افتادند و با صدای بلند محل حراجی را اعلام می کردند و به طرف محل می رفتند مثلاً : «حراجی سر قیطور (مکان خانه معلم فعلی)» . یا اطراف میدان امام یا...
مردم مطلع شده و در مکان حراجی دایره وار (به دور کالاها) جمع می شدند.
لوازم خانگی از دیگ، کرسی، لحاف کرسی،تشک و متکا تا سماور و استکان، و انواع چراغ ها، تغار، توجه، قزقون، لوجین. دسر، پوت و نیم پوت، سیرکو و هونگ، قن دون، نفت دون و... روی زمین چیده می شد.
دستیار حراج (مشهدی غفار کرمی یا...) کالا را به دست حراج که سر چهار پایه یا کرسی قرار داشت می داد. حراج (مرحوم محمد نقی کاظمزاده «نایب نقی») شرحی در مورد کارخانه،اهمیت و ضرورت، طریقه ی کار، شماره و ظرفیت، کارکرد کالا با صدای بلند ارائه می کرد و در پایان قیمت پایه را اعلام می نمود، خریداران پیشنهاد قیمت می دادند، در آخر، به بالاترین پیشنهاد با سه مرتبه اعلام، فروخته می شد : «سه تومن، سه تومن، سه تومن، کسی نبود، مبارکت باشه، خیرش ببینی ».
اگر کالایی مشتری نداشت از دور خارج می شد تا نوبت دوم با قیمت پایه ی کمتر و توضیحات بیشتر ارائه شود.
بعد از به پایان رسیدن کار، حق الزحمه حراج و دستیاران پرداخت و بقیه ی پول به صاحب کالا می رسید.
اهمیت این حرفه در آن بود که هر دو نیازمند (فروشنده و خریدار) با راهی عادلانه به حق خود می رسیدند.
کالاها بی جهت دور ریخته یا اسقاط نمی شد،
مفت خریداری نشده و به دست مصرف کننده واقعی می رسید
قیمت برای فروشنده و خریدار منصفانه بود.
و از همه مهمتر مصرف گرایی محدود شده و کمک بزرگی به اقتصاد خانواده و ملی بود.