آثار فرهنگی تویسرکان _ مکان های معروف اطراف شهر 2

آثار فرهنگی تویسرکان
٣ _مکان های معروف اطراف شهر
٣_۵ نو رواس (دره ی ریواسnou rouas)
در قسمت شمال شرق تویسرکان، ارتفاعات سرابی، بعد از پشت سر گذاشتن کوه (ساریو) به طرف کوه افشار دره ای به نام (نو رواس) وجود دارد.
این دره تنها جایی است در اطراف شهر که گیاه ریواس با آن گل های زیبا در آن می روید.
نام این دره از دو واژه، ترکیب شده است. نو+ریواس، ریواس که مشخص است، اما «نو»
چگونه واژه ای است؟
نوnaou یا ناو navبه معنی هر شئی است که هفت (v) مانند باشد.
واژه ای است کهن که هنوز در گویش تویسرکان باقی مانده است. (ر. ک،مقاله بازیابی بیست واژه ی کهن در گویش تویسرکان. محمود صلواتی).
واژه هایی مانند ناو (کشتی جنگی) و هم خانواده های آن مانند ناوبر، ناوشکن و...، ناودان(نیمه ای از تیر چوبی به طول یک متر که به صورت هفت مانند وسطش را می تراشیدند و برای عبور آب باران در چند جای بام نصب می کردند.)،ناوه (naoueh) ظرفی چوبی به شکل استمبلی متوازی الاضلاع که با آن برای بام اندود کاهگل، گل به پشت بام می بردند،ناوه کش (حامل ناوه) ناوه کشی (شغل ناوه کش) ، ناو (کشتی جنگی، چوبی که درونش هفت مانند باشد.)
ناو =دره
اگر باران کم کم کوهی را بفرساید و شیاری هفت مانند ایجاد کند به آن «دره» می گویند.
ایرانیان قدیم به دره «ناو» می گفتند.
تاریخ بلعمی : «در آن جا هزار ناو هست که هر یک....»
پس «نو رواس» به گویش سرابی یعنی دره ی ریواس.
٣_۶ کندوخانه (ک نو خونه ka_nou_xoneh) در سمت راست (نو رواس) دو منطقه وجود دارد که کندو خانه ی پایین و کندوخانه ی بالا نامیده می شود.
٣_٧ تر نادری (tore nadery)
طره ی نادری
بین آبریزگاه سرابی و تویسرکان در خط الرأس ارتفاعات دامنه ی کوه افشار، چند کیلومتر از جنوب با شمال سنگ چینی به ارتفاع یک متر با سنگ های خارا وجود دارد که دو نظر در باره ی آن وجود دارد :
یک _این سنگ چینی برای جداسازی مرتع و آبریزگاا سرابی و شهر حاصل شده است، که خیلی درست به نظر نمی آید.
دو _
قول دوم صحیح تر به نظر می رسد، چون طبق نقل تاریخ، تویسرکان و همدان حداقل دوبار بین نادر شاه و سپاه عثمانی دست به دست شده است، و عثمانیان از غرب کشور تا همدان آمده اند (ر. ک،کتاب تویسرکان، مقدم گلمحمدی)، به نظر می رسد این سنگ چین های چند کیلومتری در ستیغ کوه سنگر سربازان نادر بوده باشد و چون از سنگ گرانیت سیاه است ودر امتداد هم مانند موی سیاه دراز چیده شده اند به نام طره و طره ی نادری معروف شده است. (طره =موی سیاه دراز، «بنفشه طره ی مفتول خود گره می زد/صبا حکایت زلف تو در میان انداخت» حافظ،