تویسرکان | آثار فرهنگی تویسرکان _ غذاخوری ها و تهیه غذا

آثار فرهنگی تویسرکان _ غذاخوری ها و تهیه غذا - هتل ها

آثار فرهنگی تویسرکان
٣٠ _ غذاخوری ها و تهیه غذا
٣٠_١ هتل ها
تنها هتل تویسرکان، هتل الوند واقع در میدان آزادی بود با مدیریت مرحوم اسماعیل (حاجی) عزیزی.
طبقه ی پایین محل صرف غذا بود و طبقه ی بالا اتاق هایی برای خواب و استراحت، در هتل انواع غذاها پخته می شد.این هتل، تنها محل اسکان میهمانان مسافر بود و آبروی شهر حساب می شد.
چلوکبابی جهان در ضلع جنوب غربی میدان امام هم هتل جهان نامیده می شد ولی جایی برای خواب نداشت و فقط غذاخوری بود و بیشتر مشتریان از کاسبان بازار بودند.
مرحوم عزیزی قبل از ساخت هتل الوند، غذاخوری سنتی داشت در محل فعلی سینما آزادی که بهبودیه نامیده می شد و گاه نام ایشان و این محل با هم برده می شد «حاجی بهبودیه»
٣٠ _٢ چلوکبابی ها
دو چلوکبابی در تویسرکان فعال بودند، یکی چلوکبابی جهان با مدیریت مرحومان برادران نانکلی و دیگری چلوکبابی باستان، طبقه فوقانی داروخانه ی بهزیست فعلی با مدیریت مرحوم اسفندیاری.
غذاهای موجود چلوکباب کوبیده، برگ، چلو خورشت قیمه ، چلو مرغ و زرشک پلو با مرغ بود.
این دو چلوکبابی هم میز و صندلی برای صرف غذا داشتند و هم بیرون بر به وسیله ی مشتری یا کارکنان چلوکبابی.
غذا را در مجمعی می چیدند و با سرپوش فلزی بر روی بشقاب به مشتری می رساندند.
٣٠ _ ٣ کبابی ها
چند کبابی در شهر وجود داشت (در بخش حرفه ها نام برده شدند) که برخی گوشت گوساله، بعضی گوسفند و تعدادی هم مخلوطی از این دو را به کباب تبدیل می کردند. کباب، هم در داخل مغازه میل می شد هم بیرون بر داشتند.
غالباً کباب برای میهمانان خریداری می شد یا روزهای خاص مثل قبل از ماه مبارک، ایام عید نوروز، هنگام به دست آمدن سود خوب از کاسبی یا پاداش کار و...
٣٠ _ ۴ قهوه خانه ها (چایخانه ها)
قهوه خانه ها یا بیرون از شهر بودند یا درون شهر ، درون شهری ها یا خانوادگی بودند (مخصوص روستاییان) یا مجردی برای اهالی شهر .
در قهوه خانه ها صبحانه، ناهار و شام یافت می شد. صبحانه نان و پنیر، کره، مربا، عسل، سرشیر و... ناهار و شام. آبگوشت بود در دیزی های کوچک سفالی و این اواخر فلزی (در بخش حرفه ها توضیح داده شد).
٣٠ _۵ کله پاچه ای
مردم غالباً در منزل کله پاچه می خوردند، در گذشته یک مغازه هم بود با مدیریت مرحوم اکبر لقمانی (اکبر کله پز) هم در داخل مغازه صرف می شد، هم بیرون بر بود. به تدریج تعدادی اضافه شد.
٣٠ _۶ لبنیاتی ها
چند مغازه لبنیاتی ومود داشت که در کنار فروش لبنیات، در داخل مغازه بر روی طبق های چوبی صبحانه و ناهار هم صرف می شد شامل نان و پنیر، نان و ماست خی (چکیده) نان و کره، سرشیر، شیره، ارده ، مربا، حتی نان و دوغ.
این نوع غذاخوری متعلق به دانش آموزان روستایی بود که با هزینه ای کم، خود را سیر می کردند (توان مالی نداشتند) یا کارگران ساختمانی، باربران و کاسب های جزء و افراد کم توان مالی
مثل لبنیاتی مرحومان حبیبی (آخوند سعدی)، صحبت الله احسانی، عزیزالله جریدی، حمزه رزاقی، محمد رضا شوشتری و بیاتی
٣٠ _٧ نانوایی ها
گرچه وظیفه اصلی نانوایی ها پخت نان بود ولی گاه تهیه غذا هم بود.

برخی بره های نارس(تو دلی) را که از ذبح میش ها به جا می ماند، سیب زمینی، بادمجان و کدو را داخل تنور نانوایی می پختند (داجی می کردند) و برای صبحانه و ناهار مصرف می کردند.